Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ad extrēmos rogos

  • 1 rogus

    ī m.
    1)
    а) костёр (rogum exstruĕre C, accendĕre L)
    ad extrēmos rogos O — до погребального костра, т. е. до самой кончины
    б) поэт. истребление, уничтожение

    Латинско-русский словарь > rogus

  • 2 dauern [1]

    1) dauern, I) fortfahren zu sein, währen: durare. manere. permanere (sowohl = lange verweilen, als = lange bestehen). – morari. commorari (lange verweilen). – stare (lange, dauernd bestehen). – tenere (anhalten, w. s.). – exstare (noch vorhanden sein, v. Schriften etc.). – vigere (sich lebendig erhalten, im Schwange sein). – lange d., longum, longinquum, diuturnum esse: nicht lange d., non diu manere od. permanere (z. B. vom Frieden, Zorn etc.): gleich lange, ebenso lange d. als etwas, tam diu vigere quam etc.; aequalem esse alci rei: d. bis etc., permanere ad etc. (z. B. ad extremos rogos): vigere usque ad etc. (z. B. usque ad nostram aetatem); manare usque ad etc. (reichen bis etc., z. B. usque ad aetatem Pythagorae, von einem Namen): über das Grab hinaus d., sepulcri esse expertem; cum omni posteritate adaequari (bis in alle Ewigkeit dauern). – es wird am längsten gedauert haben, iamiam finis aderit: es dauert nur einen Augenblick, fit ad punctum temporis: der Kampf dauerte fünf Stunden ununterbrochen fort, horis quinque continenter pugnatum est. dauernd, diutinus (langwierig); diuturnus (lange dauernd, bestehend). – ein d. Ruf, constantia et fama; constans rumor od. fama: ein d. Ruhm, perpetuitas laudis. – II) unversehrt bleiben: durare. integrum manere (in seinem Zustande, unversehrt etc. bleiben). – perennare (viele Jahre dauern, in demselben Zustande bleiben, von Tieren u. Gewächsen).

    deutsch-lateinisches > dauern [1]

  • 3 per-maneō

        per-maneō mānsī, mānsūrus, ēre,    to stay, hold out, last, continue, abide, be permanent, endure, remain, persist, persevere: ut quam maxime permaneant diuturna corpora: ira tam permansit diu, T.: quis confidit illud stabile permansurum?: Athenis iam ille mos a Cecrope permansit: Innuba permaneo, O.: ad longinquum tempus: ad extremos rogos, O.: seros in annos, O.: in suis artibus, S.: in orā maritimā, L.: in sententiā: in eā libertate, Cs.

    Latin-English dictionary > per-maneō

  • 4 permaneo

    per-maneo, mānsī, mānsum, ēre, fort und fort bleiben, verbleiben, ausharren, I) im allg.: Seleucus in maritima ora permanens, Liv.: p. in acie, Hirt. b. G.: non diutius permanere sine periculo eodem loco posse, Auct. b. Afr. – v. Lebl., hae permanserunt aquae complures dies, hielten fort und fort an, Caes. – II) prägn., verbleiben, 1) = fort und fort sich erhalten, fortdauern, Persae (mortuos) cerā circumlitos condunt, ut quam maxime permaneant diuturna corpora, Cic.: quis enim confidit sibi semper id stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit, Cic.: amicitia Masinissae bona atque honesta nobis permansit, Sall.: vox permanens, sich bis ans Ende in derselben Tonlage erhaltende, ausdauernde Stimme, Cic. Brut. 141. – ira inter eos intercessit, quae permansit diu, Ter.: Athenis iam ille mos a Cecrope permansit, Cic.: mundi partium coniunctio... perdiuturna, permanens ad longinquum et immensum paene tempus, sich erstreckend, Cic.: solus ad extremos permanet ille (animus) rogos, Ov.: ultima (coniunx), quae mecum seros permansit in annos, Ov.: caro illa insolubilis et permanens in aeternum, Lact. – 2) fort und fort verbleiben, -verharren, maneo in voluntate et quoad tu voles permanebo, Cic.: u. so in proposito susceptoque consilio, Cic.: in sua pristina sententia, Cic.: in officio, Caes.: in fide, Liv. – m. Genet., si una indepravata virtus est et sola permanet tenoris sui, Sen. ep. 76, 19.

    lateinisch-deutsches > permaneo

  • 5 permaneo

    per-maneo, mānsī, mānsum, ēre, fort und fort bleiben, verbleiben, ausharren, I) im allg.: Seleucus in maritima ora permanens, Liv.: p. in acie, Hirt. b. G.: non diutius permanere sine periculo eodem loco posse, Auct. b. Afr. – v. Lebl., hae permanserunt aquae complures dies, hielten fort und fort an, Caes. – II) prägn., verbleiben, 1) = fort und fort sich erhalten, fortdauern, Persae (mortuos) cerā circumlitos condunt, ut quam maxime permaneant diuturna corpora, Cic.: quis enim confidit sibi semper id stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit, Cic.: amicitia Masinissae bona atque honesta nobis permansit, Sall.: vox permanens, sich bis ans Ende in derselben Tonlage erhaltende, ausdauernde Stimme, Cic. Brut. 141. – ira inter eos intercessit, quae permansit diu, Ter.: Athenis iam ille mos a Cecrope permansit, Cic.: mundi partium coniunctio... perdiuturna, permanens ad longinquum et immensum paene tempus, sich erstreckend, Cic.: solus ad extremos permanet ille (animus) rogos, Ov.: ultima (coniunx), quae mecum seros permansit in annos, Ov.: caro illa insolubilis et permanens in aeternum, Lact. – 2) fort und fort verbleiben, -verharren, maneo in voluntate et quoad tu voles permanebo, Cic.: u. so in proposito susceptoque consilio, Cic.: in sua pristina sententia, Cic.: in officio, Caes.: in fide, Liv. – m.
    ————
    Genet., si una indepravata virtus est et sola permanet tenoris sui, Sen. ep. 76, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > permaneo

  • 6 permaneo

    per-mănĕo, mansi, mansum, 2, v. n., to stay to the end; to hold out, last, continue, endure, remain; to persist, persevere (class.; syn.: persto, persevero).
    (α).
    Absol.:

    ut quam maxime permaneant diuturna corpora,

    Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. Fin. 2, 27, 87:

    ira tam permansit diu,

    Ter. Hec. 3, 1, 25; Sall. J. 5, 5:

    Athenis jam ille mos a Cecrope permansit,

    Cic. Leg. 2, 25, 63.—With ad:

    verris octo mensium incipit salire: permanet, ut id recte facere possit, ad trimum,

    Varr. R. R. 2, 4, 8:

    perdiuturna, permanens ad longinquum et immensum paene tempus,

    Cic. N. D. 2, 33, 85; so,

    ad posteros nostros, Decret. Tergest. 2, 26: solus ad extremos permanet ille rogos,

    Ov. A. A. 2, 120:

    ad numerum,

    Cic. N. D. 1, 37, 105.— With in and acc.:

    ultima quae mecum seros permansit in annos,

    Ov. Tr. 4, 10, 73.— With adv. quo:

    quo neque permaneant animae neque corpora nostra,

    Lucr. 1, 122; v. Lachm. ad h. l.—
    (β).
    With in and abl.:

    Seleucus in maritimā orā permanens,

    Liv. 37, 21:

    in voluntate,

    Cic. Fam. 5, 2, 10:

    in pristinā sententiā,

    id. Att. 1, 20, 3:

    in proposito susceptoque consilio,

    id. Off. 1, 31, 112:

    in officio,

    Caes. B. G. 5, 4.—
    * (γ).
    With gen.:

    virtus sola permanet tenoris sui,

    Sen. Ep. 76, 19.—
    II.
    To abide in a way, rule, or mode of life, to live by, to devote one's life to (eccl. Lat.):

    in proposito cordis,

    Vulg. Act. 11, 23:

    in gratiā Dei,

    id. ib. 13, 43:

    in fide,

    id. ib. 14, 21:

    in peccato,

    id. Rom. 6, 1:

    in carne,

    id. Phil. 1, 24:

    in eādem regulā,

    id. ib. 3, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > permaneo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»