-
1 rogus
ī m.1)а) костёр (rogum exstruĕre C, accendĕre L)ad extrēmos rogos O — до погребального костра, т. е. до самой кончиныб) поэт. истребление, уничтожение2) могила ( rogi herbosi Prp) -
2 dauern [1]
1) dauern, I) fortfahren zu sein, währen: durare. manere. permanere (sowohl = lange verweilen, als = lange bestehen). – morari. commorari (lange verweilen). – stare (lange, dauernd bestehen). – tenere (anhalten, w. s.). – exstare (noch vorhanden sein, v. Schriften etc.). – vigere (sich lebendig erhalten, im Schwange sein). – lange d., longum, longinquum, diuturnum esse: nicht lange d., non diu manere od. permanere (z. B. vom Frieden, Zorn etc.): gleich lange, ebenso lange d. als etwas, tam diu vigere quam etc.; aequalem esse alci rei: d. bis etc., permanere ad etc. (z. B. ad extremos rogos): vigere usque ad etc. (z. B. usque ad nostram aetatem); manare usque ad etc. (reichen bis etc., z. B. usque ad aetatem Pythagorae, von einem Namen): über das Grab hinaus d., sepulcri esse expertem; cum omni posteritate adaequari (bis in alle Ewigkeit dauern). – es wird am längsten gedauert haben, iamiam finis aderit: es dauert nur einen Augenblick, fit ad punctum temporis: der Kampf dauerte fünf Stunden ununterbrochen fort, horis quinque continenter pugnatum est. – dauernd, diutinus (langwierig); diuturnus (lange dauernd, bestehend). – ein d. Ruf, constantia et fama; constans rumor od. fama: ein d. Ruhm, perpetuitas laudis. – II) unversehrt bleiben: durare. – integrum manere (in seinem Zustande, unversehrt etc. bleiben). – perennare (viele Jahre dauern, in demselben Zustande bleiben, von Tieren u. Gewächsen).
-
3 per-maneō
per-maneō mānsī, mānsūrus, ēre, to stay, hold out, last, continue, abide, be permanent, endure, remain, persist, persevere: ut quam maxime permaneant diuturna corpora: ira tam permansit diu, T.: quis confidit illud stabile permansurum?: Athenis iam ille mos a Cecrope permansit: Innuba permaneo, O.: ad longinquum tempus: ad extremos rogos, O.: seros in annos, O.: in suis artibus, S.: in orā maritimā, L.: in sententiā: in eā libertate, Cs. -
4 permaneo
per-maneo, mānsī, mānsum, ēre, fort und fort bleiben, verbleiben, ausharren, I) im allg.: Seleucus in maritima ora permanens, Liv.: p. in acie, Hirt. b. G.: non diutius permanere sine periculo eodem loco posse, Auct. b. Afr. – v. Lebl., hae permanserunt aquae complures dies, hielten fort und fort an, Caes. – II) prägn., verbleiben, 1) = fort und fort sich erhalten, fortdauern, Persae (mortuos) cerā circumlitos condunt, ut quam maxime permaneant diuturna corpora, Cic.: quis enim confidit sibi semper id stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit, Cic.: amicitia Masinissae bona atque honesta nobis permansit, Sall.: vox permanens, sich bis ans Ende in derselben Tonlage erhaltende, ausdauernde Stimme, Cic. Brut. 141. – ira inter eos intercessit, quae permansit diu, Ter.: Athenis iam ille mos a Cecrope permansit, Cic.: mundi partium coniunctio... perdiuturna, permanens ad longinquum et immensum paene tempus, sich erstreckend, Cic.: solus ad extremos permanet ille (animus) rogos, Ov.: ultima (coniunx), quae mecum seros permansit in annos, Ov.: caro illa insolubilis et permanens in aeternum, Lact. – 2) fort und fort verbleiben, -verharren, maneo in voluntate et quoad tu voles permanebo, Cic.: u. so in proposito susceptoque consilio, Cic.: in sua pristina sententia, Cic.: in officio, Caes.: in fide, Liv. – m. Genet., si una indepravata virtus est et sola permanet tenoris sui, Sen. ep. 76, 19.
-
5 permaneo
per-maneo, mānsī, mānsum, ēre, fort und fort bleiben, verbleiben, ausharren, I) im allg.: Seleucus in maritima ora permanens, Liv.: p. in acie, Hirt. b. G.: non diutius permanere sine periculo eodem loco posse, Auct. b. Afr. – v. Lebl., hae permanserunt aquae complures dies, hielten fort und fort an, Caes. – II) prägn., verbleiben, 1) = fort und fort sich erhalten, fortdauern, Persae (mortuos) cerā circumlitos condunt, ut quam maxime permaneant diuturna corpora, Cic.: quis enim confidit sibi semper id stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit, Cic.: amicitia Masinissae bona atque honesta nobis permansit, Sall.: vox permanens, sich bis ans Ende in derselben Tonlage erhaltende, ausdauernde Stimme, Cic. Brut. 141. – ira inter eos intercessit, quae permansit diu, Ter.: Athenis iam ille mos a Cecrope permansit, Cic.: mundi partium coniunctio... perdiuturna, permanens ad longinquum et immensum paene tempus, sich erstreckend, Cic.: solus ad extremos permanet ille (animus) rogos, Ov.: ultima (coniunx), quae mecum seros permansit in annos, Ov.: caro illa insolubilis et permanens in aeternum, Lact. – 2) fort und fort verbleiben, -verharren, maneo in voluntate et quoad tu voles permanebo, Cic.: u. so in proposito susceptoque consilio, Cic.: in sua pristina sententia, Cic.: in officio, Caes.: in fide, Liv. – m.————Genet., si una indepravata virtus est et sola permanet tenoris sui, Sen. ep. 76, 19.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > permaneo
-
6 permaneo
per-mănĕo, mansi, mansum, 2, v. n., to stay to the end; to hold out, last, continue, endure, remain; to persist, persevere (class.; syn.: persto, persevero).(α).Absol.:(β).ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. Fin. 2, 27, 87:ira tam permansit diu,
Ter. Hec. 3, 1, 25; Sall. J. 5, 5:Athenis jam ille mos a Cecrope permansit,
Cic. Leg. 2, 25, 63.—With ad:verris octo mensium incipit salire: permanet, ut id recte facere possit, ad trimum,
Varr. R. R. 2, 4, 8:perdiuturna, permanens ad longinquum et immensum paene tempus,
Cic. N. D. 2, 33, 85; so,ad posteros nostros, Decret. Tergest. 2, 26: solus ad extremos permanet ille rogos,
Ov. A. A. 2, 120:ad numerum,
Cic. N. D. 1, 37, 105.— With in and acc.:ultima quae mecum seros permansit in annos,
Ov. Tr. 4, 10, 73.— With adv. quo:quo neque permaneant animae neque corpora nostra,
Lucr. 1, 122; v. Lachm. ad h. l.—With in and abl.:* (γ).Seleucus in maritimā orā permanens,
Liv. 37, 21:in voluntate,
Cic. Fam. 5, 2, 10:in pristinā sententiā,
id. Att. 1, 20, 3:in proposito susceptoque consilio,
id. Off. 1, 31, 112:in officio,
Caes. B. G. 5, 4.—With gen.:II.virtus sola permanet tenoris sui,
Sen. Ep. 76, 19.—To abide in a way, rule, or mode of life, to live by, to devote one's life to (eccl. Lat.):in proposito cordis,
Vulg. Act. 11, 23:in gratiā Dei,
id. ib. 13, 43:in fide,
id. ib. 14, 21:in peccato,
id. Rom. 6, 1:in carne,
id. Phil. 1, 24:in eādem regulā,
id. ib. 3, 16.